Er zijn momenten waarop de weg ineens heel ver weg lijkt. Zo kwam er laatst een cliënt binnen die na een ongeval meer dan een jaar lang de autosnelweg vermeed. Alleen al de gedachte eraan zorgde voor spanning, twijfel en dat knagende stemmetje: “Wat als het weer misgaat?”
Tijdens het eerste deel van de training doken we niet meteen de auto in. We begonnen met het verkennen van wat er onder die spanning schuilgaat. Met behulp van NLP- en ACT-technieken (twee methodes die helpen om gedachten en gedrag weer in lijn te brengen met wat iemand écht wil), onderzochten we welke patronen er speelden.
Na een korte kennismaking waarin ik ook iets over mezelf vertelde, zodat de sfeer ontspannen bleef was het tijd voor de praktijk. En daar gebeurde iets interessants.
De kracht (en valkuil) van gedachten
Zodra we de snelweg naderden, kwamen de gedachten vanzelf:
“Jij zit ernaast, dus het gaat goed.”
Op het eerste gezicht klinkt dat geruststellend, maar het is eigenlijk een subtiele vorm van controle afgeven. De veiligheid wordt als het ware “uitbesteed” aan de ander. En precies dát maakt het rijden alleen later zo spannend: je brein heeft geleerd dat de controle buiten jezelf ligt. Lees ook dit artikel over onzichtbare oorzaken van rijangst
In het verkeer is loslaten soms juist de sleutel. Niet het loslaten van veiligheid, maar het vertrouwen op je eigen kunnen dat je alert bent, bewust, en in staat om te reageren. Of je gebruikt (nog) een copingstrategie, lees hier meer over op psychologie magazine
Van controle naar vertrouwen
Tijdens de rit ging het opvallend goed. Zelfs toen ik besloot achterin te gaan zitten, bleef ze kalm en geconcentreerd. Dat moment het loslaten van de fysieke aanwezigheid naast haar was een grote stap. Ze merkte: ik kan dit zelf.
Het was niet het wegrijden dat spanning gaf, maar de gedachte eraan. En gedachten zijn trainbaar. Zodra ze dat doorkreeg, begon er iets te verschuiven: de autosnelweg werd niet langer een bedreiging, maar een terrein om het vertrouwen te herwinnen.
Assertief tolerant rijgedrag
De komende sessies staan in het teken van assertief tolerant rijgedrag een aanpak waarbij je leert zélf te bepalen wat er gebeurt, tot aan de grens waarop het niet meer gaat. Je leert actief keuzes maken, maar ook accepteren dat niet alles voorspelbaar is.
Dat is misschien wel de kern van ontspannen rijden: niet proberen alles te beheersen, maar ruimte maken voor wat er is. En dat werkt op meer plaatsen dan alleen op de weg.
Vrijheid hervinden
Het is bijzonder om te zien hoe iemand die anderhalf jaar niet op de snelweg reed, binnen korte tijd weer kon ervaren wat vrijheid is. Niet de afwezigheid van spanning, maar de aanwezigheid van vertrouwen.
En dat vertrouwen, dat groeit met elke rit.
Laat vooral weten wat jouw mening is in het reactieveld hieronder